ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ

 

ពិពណ៌នា

ប្រទេសកម្ពុជាសម្បូរទៅដោយរឿងនិទានអំពីដើមកំណើតនៃប្រទេសរបស់ខ្លួន។ រឿង​ទាំង​នេះ ត្រូវ​បាន​គេ​ទទួល​យក​ និង​វាយ​តម្លៃ ដោយ​គ្មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ទៅ​លើ​មួយ​ណា​ពិត រឺមួយ​ណា​ត្រឹមត្រូវ​នោះ​ទេ ។ពួកវា​គឺ​បែប​នឹង។ ជា​ញឹក​ញាប់ រឿង​និទាន​ខ្មែរ ក៏​បាន​ដាក់​បញ្ចូល​គ្នា​ផង​ដែរ​នូវ លទ្ធិហិណ្ឌូ ពុទ្ធសាសនា និង ជំនឿ​នៃ​ការ​គោរព​បូជា ដោយ​គ្មាន​ការ​ព្រួយបារម្ភ​ទៅ​លើ​ភាព​ជាក់​ស្ដែង អំពី​ភាព​មិន​សម​ហេតុផល និងភាព​ផ្ទុយ​គ្នា។ រឿង​និទាន​ដែល​និយាយ​តៗ​គ្នា​រីករាល​ដាល​ពីការ​ស្រមើល​ស្រមៃ និង​ជីវភាព​របស់​មនុស្ស ហើយ​បន្សល់​ទុក​នូវ​ការ​ពេញ​និយម​ទាំង​យុវវ័យ និង​កូន​ក្មេង។ ពួក​វាងាយ​យល់​ដោយ​ពុំ​មាន​នូវ​បញ្ហា​ស្មុគស្មាញ​ពាក់​ព័ន្ធគ្នា​នោះ​ឡើយ ហើយ​វា​ខ្លី និង​កំប្លែង​ទៀត​ផង ។ការ​សាយ​ភាយ​ពីជំនាន់មួយ​ទៅជំនាន់​មួយ ពេល​ខ្លះ​រឿង​នោះ​ត្រូវ​បាន​កែសម្រួល​ក្នុង​កំឡុង​ពេល​នៃ​ដំណើរការ​ដំណាល​ឡើងវិញ។ ចារឹក​លក្ខណះ​សាមញ្ញ​បាន​ក្លាយ​ជារីកធំ​ឡើង​ជាង​ជីវិត រឺស្ថានភាព​នៃការ​បំផ្លើស។
ពួកវា​បាន​ពន្យល់​នូវ​ព្រឹត្តការណ៍​ធម្មជាតិ មេរៀន​ជីវិត និង​សតិសម្បជញ្ញៈ។ ញាណ​នៃ​សេចក្ដីវិនិច្ឆ័យ​គឺតែងតែ​មាន​នៅ​ទីនោះ ការ​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ​តែង​តែ​ទទួល​បាន​នូវ​ការ​តប​ស្នង​មក​វិញ ចំនែក​ឯការ​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់គឺ តែង​តែទទួល​បាន​ទណ្ឌកម្ម​នៅទី​បញ្ចប់។ រឿង​ដំណាល​តៗ​គ្នា​ក៏​ប្រហែល​ជា​បាន​ជួយ​ដឹកនាំ​ទៅ​រក​ការ​យល់​ដឹង​ដ៏​ប្រសើរ​មួយ​នៃ​ប្រពៃណី និង​ទំនៀម​ទំលាប់​។
នេះ​គឺជារឿងនិទានពី បណ្ដុំនៃសៀវភៅតូច ដែលបានបោះពុម្ភនៅឆ្នាំ 1974 ដោយវិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិតកម្ពុជា ។

 

 

ចុចទីនេះដើម្បីផ្តល់មតិយោបល់